Ημέρα 7
Πεζοπορία προς Everest Base Camp (5,364μ.) και Gorak Shep (5,190μ.) – 15 χλμ., διάρκεια 8 ώρες
Η πολυπόθητη ημέρα επιτέλους έφτασε! Αναχωρήσαμε ξημερώματα από το Lobuche, και μετά από 4 ώρες πεζοπορίας πάνω στον πιο ψηλό παγετώνα του κόσμου Khumbu, φτάσαμε στο Gorak Shep, τον τελευταίο καταυλισμό πριν το Everest Base Camp. Η διαδρομή, που ήταν ούτως ή άλλως δύσκολη, έγινε ακόμα δυσκολότερη εξαιτίας της κούρασης, καθώς για ακόμα μία βραδιά δεν είχα κλείσει μάτι, λόγω αναπνοής.
Συνεχίσαμε το περπάτημα για άλλες 2 ώρες πάνω σε βραχώδεις πλαγιές, μέχρι που άρχισε να ξεπροβάλλει μπροστά μας το εντυπωσιακό Base Camp με φόντο το Khumbu Icefall. Ανεβαίνοντας προς το καμπ, ο καιρός άλλαξε σε δευτερόλεπτα, ο ουρανός έγινε ξαφνικά γκρι και άρχισε να χιονίζει! Το σκηνικό ήταν απλά μαγικό! Κάποια σημεία ήταν στολισμένα με πολύχρωμες Βουδιστικές προσευχές και οι κίτρινες σκηνές των ορειβατών, που θα προσπαθούσαν να κατακτήσουν την υψηλότερη κορυφή του κόσμου τις επόμενες ημέρες, ξεχώριζαν από μακριά σαν σημαδούρες τριγύρω από τον κάτασπρο παγετώνα.
Η συγκίνησή μου ήταν τεράστια!
Μετά από 7 ημέρες πάνω στα βουνά και ξεπερνώντας αμέτρητες δυσκολίες, το όνειρό μας έγινε τελικά πραγματικότητα!
Ήταν μία από εκείνες τις αμήχανες στιγμές που τσιμπάς το χέρι σου και αναρωτιέσαι «το ζω αυτό πραγματικά, ή θα ξυπνήσω σε λίγο;»
Η διαδρομή προς το Everest Base Camp
Everest Base Camp και παγετώνας Khumbu
Το εξωπραγματικό εκείνο τοπίο, ήταν ότι πιο όμορφο είχαν αντικρύσει τα μάτια μου πάνω στα Ιμαλάϊα του Νεπάλ: ένας απέραντος παγετώνας περικυκλωμένος από πανύψηλες, άγριες, γκρι κορυφές, και στη μέση….εμείς. Είναι γνωστό ότι η κορυφή του Έβερεστ δεν είναι ορατή από το καμπ, θα είχαμε όμως την ευκαιρία να τη θαυμάσουμε πάνω από τη γειτονική κορυφή του Kala Pathar, το αμέσως επόμενο πρωϊ.
Το μισάωρο που είχαμε στη διάθεσή μας για να βγάλουμε φωτογραφίες πέρασε γρήγορα, και καθώς η θερμοκρασία ήταν ήδη αρκετά χαμηλή, ξεκινήσαμε την κατάβαση προς το Gorak Shep, για να φτάσουμε πριν νυχτώσει.
Μετά από ένα 2ωρο περίπου, μας υποδέχτηκαν στον ξενώνα Snowland Highest Inn, με την εκπληκτική θέα. Για ακόμα μία φορά τρεχούμενο νερό δεν υπήρχε, και τα δωμάτια ήταν εντελώς απλά, χωρίς τουαλέτα και θέρμανση. Ήταν η μοναδική βραδιά που αναγκάστηκα τελικά να πάρω το – συνιστώμενο για την έλλειψη οξυγόνου – χάπι (diamox), καθώς ήμουν ήδη 2 βραδιές άυπνη, η αναπνοή μου συνέχισε να μου δημιουργεί προβλήματα, και η μύτη μου δε σταματούσε να αιμμοραγεί. Παρόλο που παρέλυσαν τα άκρα μου, κατάφερα να ξεκουραστώ για λίγες ώρες, και ν’ ανακτήσω τις δυνάμεις μου για την επόμενη μέρα.
Ημέρα 8
Πεζοπορία προς το χωριό Pheriche (4,266μ.) – 13 χλμ., διάρκεια 7 1/2 ώρες
Πολύ πρωϊνό ξύπνημα για ακόμα μία φορά, χωρίς όμως την προγραμματισμένη ανάβαση στην κορυφή του Kala Pathar. Μας είχαν ενημερώσει ότι η ορατότητα δεν θα ήταν και τόσο καλή, και εφόσον υπήρχε περίπτωση να μην καταφέρουμε να δούμε την κορυφή του Έβερεστ, κανένας από την ομάδα μας δεν είχε το κουράγιο να δοκιμάσει την τύχη του. Έτσι, μετά από το πρωϊνό μας γεύμα, ξεκινήσαμε σιγά σιγά την κατάβαση προς το χωριό Pheriche.
Η διαδρομή ήταν επιτέλους φυσιολογική, με πεζοπορία ακόμα και σε επίπεδες κοιλάδες. Τα τοπία ήταν εξίσου όμορφα, αν και όχι τόσο εντυπωσιακά όπως τις προηγούμενες ημέρες. Μετά από 8 περίπου ώρες, φτάσαμε στον προορισμό μας, το Pumori lodge, όπου και διανυκτερεύσαμε σε λίγο καλύτερες συνθήκες από τις 2 τελευταίες φορές.
