Ο παράδεισος των Μαλδιβών φαντάζει για τους περισσότερους ένα άπιαστο όνειρο. Προφανώς, καθώς τα πολυτελή θέρετρα κοστίζουν ποσά που ο μέσος ταξιδιώτης δε μπορεί να αντέξει. Τα τελευταία χρόνια όμως το μικροσκοπικό αυτό κράτος των 1190 τροπικών νησιών έχει αρχίσει να γίνεται πιό προσιτό, καθώς τα νησιά που κατοικούνται από ντόπιους έχουν ξεκινήσει την ενοικίαση δωματίων σε ξενώνες και μικρά ξενοδοχεία με απίστευτα οικονομικές τιμές. Έτσι ο ταξιδιώτης που θέλει να επισκευθεί ένα εξωτικό νησί στο σύμπλεγμα των Μαλδιβών μπορεί να συνδυάσει στο ταξίδι του τις ονειρεμένες παραλίες και την εμπειρία της καθημερινής ζωής των κατοίκων χωρίς να χρειαστεί να βάλει το χέρι πολύ βαθιά στην τσέπη. Για τους λόγους αυτούς, εγώ με την παρέα μου αποφασίσαμε να επισκευθούμε τα μικρά στολίδια του Ινδικού ωκεανού για 6 ημέρες προσπαθώντας να ξοδέψουμε όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα χωρίς όμως να στερηθούμε τίποτα. Σιχαίνομαι τα μαθηματικά, αλλά ας μιλήσουμε λίγο για νούμερα…για να δούμε λοιπόν εάν είναι τελικά οικονομικός προορισμός οι Μαλδίβες.
Η επιλογή για διαμονή είναι γενικά δύσκολη. Εάν μπορεί κάποιος να μείνει σε πολυτελές θέρετρο θα πρέπει να επιλέξει από εκατοντάδες. Από την άλλη, εάν κάποιος θέλει να μείνει σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο σε νησί ντόπιων, πάλι θα δυσκολευτεί, διότι υπάρχουν δεκάδες. Εγώ επέλεξα το μικρό νησάκι Maafushi στη νότια ατόλη Malé, σχετικά κοντά στην πρωτεύουσα. Η αλήθεια είναι πως επειδή θα μέναμε μόνο 6 ημέρες, ήθελα κάτι κοντινό, εύκολα προσβάσιμο και οικονομικό. Υπάρχουν άλλα δύο νησάκια ντόπιων ακριβώς δίπλα, τα Guhli & Guraidhoo. Μετά από έρευνα τα απέρριψα και τα δύο: το πρώτο επειδή έχει ελάχιστες και πιό ακριβές επιλογές σε διαμονή σε σχέση με το Maafushi, και το δεύτερο διότι όπως διάβασα σε άλλα blogs οι παραλίες του δεν είναι και τόσο καλές.
Φθάνοντας στις Μαλδίβες
Ποιά εταιρεία θα χρησιμοποιήσει κάποιος είναι καθαρά δική του επιλογή, οπότε δε θα ήθελα να ασχοληθώ με τιμές αεροπορικών εισιτηρίων. Εμείς επιλέξαμε την Turkish airlines με διαδρομή Μόναχο – Κωνσταντινούπολη και από εκεί 7,30 περίπου ώρες για την πρωτεύουσα των Μαλδιβών το Malé. (το εισιτήριο κόστισε 750€/άτομο, αρκετά ακριβό διότι το κλείσαμε τελευταία στιγμή και μέσα στην περίοδο του Πάσχα).
Η διαδρομή ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, πετάξαμε πάνω από Abu Dhabi, Dubai & Oman με ατελείωτη θέα στην Αραβική χερόνησο. Την καλύτερη θέα την έχεις όμως πάνω από τις ατόλες μπαίνοντας στις Μαλδίβες. Εάν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή διακρίνονται ως και τα πολυτελή bungalows μέσα στη λιμνοθάλασσα της κάθε ατόλης. Το αεροδρόμιο βρίσκεται πάνω σε ένα μικρό νησάκι και εκτός από τα κλασσικά αεροπλάνα υπάρχουν και πολλά υδροπλάνα για τη μεταφορά των επισκεπτών σε πιό απομακρισμένα νησιά. Η είσοδος στη χώρα για εμάς τους Έλληνες είναι πανεύκολη. Μπαίνοντας στην αίθουσα του αεροδρομίου συμπληρώνεις ένα έγγραφο εισόδου, το παραδίδεις στο γκισέ της αστυνομίας, παίρνεις τη σφραγίδα της βίζας με το απόκομμα από το έγγραφο εισόδου (που θα το παραδώσεις στο αεροδρόμιο την ημέρα της αναχώρησης) και προχωράς στην αίθουσα με τις βαλίτσες. Στην έξοδο του αεροδρομίου υπάρχουν δεκάδες σταντάκια από τα θέρετρα που περιμένουν να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους με ιδιωτικό σκάφος ή υδροπλάνο.
Για τους ταξιδιώτες που κατευθύνονται σε νησί ντόπιων (Guhli & Maafushi) υπάρχουν μόνο 2 τρόποι μεταφοράς:
1) Το τοπικό φέρρυ: φεύγει κάθε 10’ από το domestic terminal για Malé, κοστίζει περίπου 1$/άτομο και κάνει 10’. Υπάρχει και speedboat που κοστίζει 2$/άτομο και κάνει 4’. Φθάνοντας στο λιμάνι του Malé πρέπει να πάρεις ταξί για το Vilingili ferry terminal στο νότιο λιμάνι, jetty1 για Maafushi (κοστίζει 25MVR – 1,50€ και κάνει περίπου 10’). Από εκεί παίρνεις το τοπικό φέρρυ που κοστίζει 22MVR- 1,30€ και κάνει περίπου 1 ώρα και 45’. Τα δρομολόγια ισχύουν για όλες της ημέρες εκτός Παρασκευής, επίσημη αργία στις Μαλδίβες λόγω θρησκείας.
2) To γρήγορο speedboat με την εταιρεία Ιcomtours το οποίο κοστίζει 25$/άτομο και η διαδρομή διαρκεί περίπου μισή ώρα για Maafushi.
Εμείς επιλέξαμε το speedboat για να προλάβουμε το φως της ημέρας, αφού νυχτώνει γύρω στις 18.00.
Καλώς ήρθατε στο νησί Maafushi
Η διαδρομή με το speedboat ήταν υπέροχη καθώς περάσαμε από διάφορα νησάκια με πολυτελή ξενοδοχεία και bungalows μέσα στη θάλασσα. Φθάνοντας στο λιμάνι του Maafushi μας περίμενε ο υπάλληλος του ξενοδοχείου μας με ένα καροτσάκι για να κουβαλήσει τις βαλίτσες μας. Εγώ δεν είχα ενημερώσει κάποιον είναι η αλήθεια, αλλά οι υπάλληλοι από το ICom Tours είχαν ήδη καλέσει να μας παραλάβουν. Περπατήσαμε μέχρι την άλλη πλευρά του νησιού όπου βρίσκεται το μικρό ξενοδοχείο που επιλέξαμε για τη διαμονή μας. Όπως ανέφερα και πριν η επιλογή ήταν αρκετά δύσκολη. Υπάρχουν πολλά μικρά ξενοδοχεία και ξενώνες σε όλο το νησί με μέσο όρο στα 50-60€/δίκλινο περίπου. Εμείς καταλήξαμε στο Isle Beach Inn, No.1 BB στο Tripadvisor, με την εκπληκτική προσφορά των 30€/δίκλινο με πρωϊνό! Ό,τι κι αν επιλέξετε να γνωρίζετε πως υπάρχει μιά έξτρα χρέωση κρατικού φόρου στα 3$/άτομο/διανυκτέρευση.
Το ξενοδοχείο που ανήκει σε ντόπιους, είναι ουσιαστικά απλά ενοικιαζόμενα δωμάτια με ιδιωτικό μπάνιο και ψυγείο, σε ισόγειο κτίσμα, με reception, εστιατόριο και μία μικρή αυλή με τραπεζάκια και αιώρες. Βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού, λίγο πριν την παραλία των ντόπιων. Μπροστά ακριβώς από την αυλή υπάρχει ένας χωματόδρομος και ένα μικρό γήπεδο ποδοσφαίρου και αμέσως μετά η παραλία. Σερβίρει παραδοσιακό Μαλδιβέζικο πρωϊνό ή continental, καθώς και γεύμα μετά από παραγγελία. Μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από την τοποθεσία, την καθαριότητα και την εξυπηρέτηση των υπαλλήλων. Μας καλωσόρισαν με welcome drink (φυσικό χυμό εξωτικών φρούτων) και ο Anas, υπεύθυνος της υποδοχής, μας έδωσε έναν χάρτη του νησιού με πληροφορίες για φαγητό, παραλίες, εκδρομές, κλπ. Για πρωϊνό εμείς επιλέξαμε το παραδοσιακό τους, ένα μείγμα τόνου, τριμμένης καρύδας, κρεμμύδι και πιπεριά τσίλι, σερβιρισμένο με αβγά μάτια και τις παραδοσιακές τους πιτούλες. Επίσης σερβίρουν τσάϊ ή καφέ, τροπικά φρούτα, χυμό και νερό. Και όλα αυτά με θέα στη θάλασσα και ξυπόλυτοι, καθώς κάτω υπάρχει μόνο αμμουδιά.
Οι παραλίες
Στο Maafushi οι επιλογές σε παραλίες είναι ελάχιστες. Αν και τροπικό νησί, μόνο στην βόρεια πλευρά μπορεί κανείς να κάνει μπάνιο. Από τη μέση του νησιού και κάτω οι παραλίες έχουν είτε κοράλλια είτε πολλά σκουπίδια. Οπότε μόνο δύο είναι κατάλληλες για κολύμπι. Η πρώτη ονομάζεται παραλία «Bikini» και απευθύνεται κυρίως στους τουρίστες. Οι Μαλδίβες είναι Μουσουλμανικό κράτος και γενικά δεν επιτρέπεται το άσεμνο ντύσιμο στα νησιά με τους ντόπιους, ούτε στις παραλίες τους. Σε κάθε νησί που κατοικείται υπάρχει μία «Bikini beach» όπου μόνο σε εκείνο το σημείο του νησιού οι γυναίκες μπορούν να κολυμπήσουν με μαγιό. Στο Maafushi, αυτή η παραλία βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού. Τα νερά είναι πεντακάθαρα, ήρεμα και γαλαζοπράσινα. Ο βυθός αδιάφορος, θα πρέπει να μπεις αρκετά μέσα για να δεις κοράλλια, αφού γενικά η θάλασσα είναι ρηχή σε εκείνο το σημείο. Η αμμουδιά ψιλή, λευκή με λίγους φοίνικες. Το αρνητικό είναι η τεράστια ανοικοδόμηση στο νησί και στη συγκεκριμένη παραλία, όπου πίσω από τους φοίνικες υπάρχει ένα γιαπί (προς το παρόν) το οποίο θα γίνει κάποια στιγμή ξενοδοχείο. Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε αυτή την τόσο όμορφη και μικρή παραλία έδωσαν άδεια για ένα τόσο ψηλό κτίσμα που θα χαλάσει το τοπίο, αλλά αυτή είναι απλά η γνώμη μου…
Η συγκεκριμένη παραλία από το μεσημέρι και μετά γεμίζει με όλους τους τουρίστες του νησιού που επιστρέφουν από τις εκδρομές, οπότε φαντάζεστε τι γίνεται εκεί σε υψηλή περίοδο. Ενοικάζονται ξαπλώστρες με 5$ η μία, και υπάρχει και ένα μικρό μαγαζάκι σαν ψιλικατζίδικο που ετοιμάζει επίσης και φαγητό, φρουτοσαλάτες, χυμούς, κλπ. Η παραλία συνεχίζεται προς τα βόρεια του νησιού, μπροστά από το ξενοδοχείο Arena. Από εκεί και πέρα ξεκινάει η παραλία των ντόπιων, που σημαίνει πως πλέον βουτάς μόνο με ρούχα.
Αυτή η παραλία συνεχίζεται σε όλο το βόρειοανατολικό κομμάτι του νησιού και ομολογώ πως ήταν η αγαπημένη μου!!! Εδώ δεν υπάρχουν ξαπλώστρες ή καρέκλες, παρά μόνο ένα παλιό καράβι στην ακτή για σκιά. Δεν έχει σχεδόν ποτέ κόσμο, μόνο ντόπιους μετά το μεσημέρι, οι οποίοι συνδυάζουν το μπάνιο τους με πικ νικ, φέρνοντας το φαγητό τους από το σπίτι. Στο βόρειο κομμάτι της παραλίας το κολύμπι είναι επικίνδυνο καθώς έχει απίστευτα ρεύματα ακόμα και στο μισό μέτρο. Η ανατολική πλευρά όμως είναι η καλύτερη με διάφανα, γαλάζια νερά και ύφαλο κοντά στην ακτή. Εδώ κολυμπάς παρέα με τους κατοίκους, με πολύχρωμα ψάρια και μικρά καρχαριάκια, ενώ με τη δύση του ηλίου μαζεύονται μικρά stingrays για να τραφούν. Οι γυναίκες είναι ντυμένες κανονικά με τα ρούχα τους, και οι περισσότεροι άντρες το ίδιο. Οπότε κι εμείς κολυμπήσαμε με τα ρούχα μας, εγώ φορώντας μπλούζα και παρεό και από κάτω το μαγιό. Δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα με τους ντόπιους. Ίσα ίσα, κάποιοι μας βοήθησαν κιόλας να ταϊσουμε τα καρχαριάκια για να μπορέσουμε να τα φωτογραφίσουμε. Κι εδώ από το μεσημέρι το μέρος γεμίζει με κόσμο, μόνο που οι ντόπιοι δεν κάθονται με τις ώρες όπως οι τουρίστες. Κολυμπάνε, παίζουν με τα παιδιά τους, τρώνε και φεύγουν…και μετά, όλο το απόγευμα απολαμβάνεις αυτή την υπέροχη παραλία μόνος σου!
Η δημόσια παραλία μπροστά από το Isle beach Inn
Bikini beach
Η δημόσια παραλία
Στη δημόσια παραλία απαγορεύεται το κολύμπι μετά τη δύση του ηλίου, καθώς βγαίνουν τα σαλάχια για να τραφούν
