Πολυτελή ξενοδοχεία που μπορείς να επισκεφτείς χωρίς διαμονή (Ι)

Είναι και εκείνα τα ξενοδοχεία που μόνο με το όνομά τους σε κάνουν να ονειρεύεσαι. Τα πολυτελή, τα ακριβά και πασίγνωστα, που κάποια λόγω τοποθεσίας, άλλα λόγω κάποιας ιδιαιτερότητας και άλλα ίσως καθαρά και μόνο λόγω διαφήμισης, βλέποντας τις φωτογραφίες τους σου βγάζουν ένα παράπονο…αχ τι καλά να ήμουν κι εγώ εκεί!

Το σίγουρο είναι, ότι για όλα αυτά θα πρέπει να βάλεις το χέρι πολύ βαθιά στην τσέπη για να μείνεις έστω και μία βραδιά και να ζήσεις το όνειρο. Όχι, εγώ δεν έμεινα σε κανένα από αυτά, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, αλλά επισκεύθηκα όσα μπόρεσα (κάποια τυχαία, κάποια επίτηδες) έστω για λίγες ώρες και για ελάχιστες φωτογραφίες. Θα σας μεταφέρω λοιπόν τη δική μου εμπειρία ως επισκέπτης – ή απλά θεατής από μακριά – από 7 δημοφιλή 5* ξενοδοχεία, για να ξέρετε τι μπορείτε να κάνετε (ή όχι) όταν βρεθείτε «κατά τύχη» μπροστά τους.  

Hanging Gardens of Bali – Ubud, Bali, Indonesia

Το κορυφαίο!!

Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος που ασχολείται με ταξίδια να μη γνωρίζει την «ωραιότερη πισίνα του κόσμου» στο χείλος του φαραγγιού Ayung, στη μέση του τροπικού δάσους της Ubud, στο μικροσκοπικό Μπαλί. Το πολυτελές συγκρότημα από bungalows «Hanging Gardens» έχει ούτως ή άλλως κερδίσει τίτλους και βραβεία ως το καλύτερο ξενοδοχείο στο νησί και ένα από τα καλύτερα του κόσμου, αλλά σίγουρα αυτό που ξεχωρίζει είναι η διπλή πισίνα που αιωρείται πάνω από την πυκνή τροπική βλάστιση με θέα στο δάσος και σε παραδοσιακό Ινδουιστικό ναό. Όχι, δυστυχώς δε βούτηξα, διότι απαγορεύεται η χρήση της πισίνας σε μη διαμένοντες. Τι έκανα λοιπόν ως απλός θνητός;

Είχα ήδη επικοινωνήσει με τη διεύθυνση του ξενοδοχείου πολύ πριν το ταξίδι μου και γνώριζα πως με μία μικρή επιβάρυνση θα μπορούσα να επισκευθώ τους κοινόχρηστους χώρους του συγκροτήματος. Φτάνοντας λοιπόν στη reception του ξενοδοχείου που βρίσκεται στο επίπεδο του δρόμου, εγώ και η παρέα μου πληρώσαμε ένα – καθόλου μικρό τελικά – ποσό εισόδου το οποίο όμως μετά θα μπορούσαμε να το εξαργυρώσουμε στο εστιατόριο που βρίσκεται πάνω από την πισίνα. Παραλάβαμε τα εισιτήριά μας, και με συνοδεία προσωπικού κατεβήκαμε κάτω αρκετά επίπεδα με ένα μικρό βαγονάκι για να βρεθούμε τελικά…..στον παράδεισο.

Ο χώρος της πισίνας ήταν σχεδόν άδειος και ήμασταν τυχεροί που μπορέσαμε να απολαύσουμε τη θέα και να βγάλουμε φωτογραφίες χωρίς να ενοχλούμε και να μας ενοχλούν. Οι κοινόχρηστοι χώροι που μπορεί κάποιος απλά να επισκευθεί είναι τα δύο επίπεδα της πισίνας, το μπαλκόνι με θέα στο φαράγγι, το εστιατόριο και το καφέ. Εννοείται πως δεν βλέπεις καν τα δωμάτια, παρά μόνο ελάχιστα κατά την κάθοδο από το τελεφερίκ, καθώς η ιδιωτικότητα και η απομόνωση των ενοίκων είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα αυτού του ξενοδοχείου.  

Κάναμε λοιπόν τη βόλτα μας γύρω από τις πισίνες και αφού δεν μπορούσαμε να κολυμπήσουμε (κλαψ), ανεβήκαμε στο εστιατόριο για να απολαύσουμε το γεύμα μας και την εκπληκτική θέα. Ό,τι παραγγείλαμε ήταν πεντανόστιμο, με πιάτα από νότια Ασία και Αυστραλία, οι τιμές ήταν όμως αρκετά τσουχτερές. Δεν θυμάμαι ακριβώς σε τοπικό νόμισμα το ποσό του εισιτηρίου που πληρώσαμε στην είσοδο και αφαιρέθηκε μετά (περίπου 25€/άτομο), αλλά ο τελικός λογαριασμός του εστιατορίου μας βγήκε στα 80€ τα δύο άτομα (1 σαλάτα, 1 ορεκτικό, 2 μερίδες & 2 αναψυκτικά). Πολλά για Μπαλί? Άστα να πάνε! Άξιζε? Εννοείται!

Η εκπληκτική θέα, οι πολυτελείς χώροι, η ηρεμία του τοπίου και η ποιότητα του φαγητού όντως άξιζαν τα χρήματα που ξοδέψαμε εκείνες τις 3 ώρες για μία από τις πιό όμορφες εμπειρίες της ζωής μου. (Τιμή δωματίου: 500€/βραδιά – Μάϊος 2015).

Αριστερά το παρατηρητήριο Skypark  /  Στο κέντρο η πισίνα ανάμεσα σε φοίνικες 

Marina Bay Sands – Singapore

Η εντυπωσιακότατη «κρεμαστή» πισίνα της Σιγκαπούρης είναι επίσης γνωστή παγκοσμίως για την εκπληκτική θέα στην πόλη. Μόνο που ούτε εδώ μπορείς να βουτήξεις εάν δεν διανυκτερεύσεις στο ξενοδοχείο Marina Bay Sands, το οποίο βρίσκεται χωρίς αμφιβολία στο πιο ωραίο σημείο της πόλης με πανοραμική θέα σε θάλασσα και αμέτρητους ουρανοξύστες.

Σε αντίθεση με το προηγούμενο ξενοδοχείο, εδώ δεν μπορείς ούτε να τη δεις! Η τιμή του δικλίνου δεν ήταν τραγική όταν πήγαμε, να πω την αλήθεια (η πόλη είναι ούτως ή άλλως πάρα πολύ ακριβή), κόστιζε περίπου 200€/βραδιά (Μάϊος 2015), αλλά καθώς ήμασταν ήδη 11 μέρες στο Μπαλί, δεν μπορούσαμε να ξοδέψουμε περισσότερα χρήματα στη Σιγκαπούρη. Τι κάνεις λοιπόν εάν δεν μπορείς να μείνεις εκεί;

Αρχικά, θαυμάζεις το θεόρατο κτίριο από μακρυά, ειδικά το βράδυ με το φαντασμαγορικό φωτισμό και το σόου. Εμείς ούτως ή άλλως μπήκαμε μέσα στο κτίριο, το οποίο λειτουργεί και ως εμπορικό κέντρο, κάναμε βόλτα στα πολυτελή καταστήματα, είδαμε από τον απέναντι διάδρομο τις πόρτες των δωματίων του ξενοδοχείου και ανεβήκαμε στον 56^ο όροφο που βρίσκεται το Skypark, το παρατηρητήριο στην ταράτσα ουσιαστικά του ξενοδοχείου. Εκεί μπορείς να απολαύσεις το ποτό σου στο ανοιχτό μπαράκι λίγα σκαλιά πιό πάνω ή απλά να κάνεις βόλτα και να θαυμάσεις την απίστευτη θέα προς την πόλη. Η θρυλική πισίνα φαίνεται λίγο από μακριά και εάν έχεις καλό ζουμ στη μηχανή θα δεις αυτό που είδαμε κ εμείς.

Αλλιώς, απολαμβάνεις απλά την ατελείωτη θέα και φεύγεις. Είσοδος για το Skypark περίπου 16€/άτομο. Αξίζει? Χωρίς δεύτερη σκέψη!!

Ruffles Hotel – Singapore

Το 5* αυτό πολυτελές ξενοδοχείο, έγινε πιό πολύ γνωστό για την ιστορία του παρά για κάποια ιδιαιτερότητά του. Χτισμένο σε κλασσικό αποικιακό στυλ, πρωτολειτούργησε το 1887 με το όνομα του ιδρυτή της Σιγκαπούρης Thomas Stamford Raffles. Είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα ξενοδοχεία του 19^ου αιώνα παγκοσμίως και έχει χαρακτηριστεί ως Εθνικό Μνημείο από την κυβέρνηση της χώρας. Βρίσκεται στην εμπορική περιοχή της πόλης και λόγω της αρχιτεκτονικής του και του λευκού χρώματος ξεχωρίζει ανάμεσα στους ουρανοξύστες.

Επισκευθήκαμε τους κοινόχρηστους χώρους και την εσωτερική αυλή, η οποία είναι πραγματικά μία πανέμορφη όαση με φοίνικες που σε μεταφέρει σε άλλες εποχές. Μπορείς να κάνεις απλά μια βόλτα στην αυλή και στις πολυτελείς μπουτίκ του ξενοδοχείου, ή να καθίσεις στο καφέ-εστιατόριο για φαγητό ή ποτό. Εμείς καθήσαμε και ως γνήσιοι Έλληνες παραγγείλαμε κρύο καφέ (τι το θέλαμε). Δυστυχώς ο καφές ήταν χάλια, αλλά τουλάχιστον το περιβάλλον μας αποζημίωσε και στο τέλος δεν κλάψαμε (πολύ) τα 12€ που πληρώσαμε για τα δύο νεροζούμια.

Γενικά οι τιμές ήταν αρκετά τσιμπημένες στο εστιατόριο, και το ξενοδοχείο διαθέτει μόνο σουϊτες που κοστίζουν περίπου 600€/βραδιά. Η επίσκεψη αξίζει εάν βρεθεί κάποιος σε εκείνη την περιοχή λόγω του διατηρητέου κτιρίου που μοιάζει με μουσείο.

Όοοοοοχχχιιιιιι, δεν τελειώσαμε…έχει και ΜΕΡΟΣ Β’