Ταξίδεψα στη Συρία αρχές Νοεμβρίου του 2022, για 8 ημέρες.
Ήταν μια εντελώς τυχαία επιλογή, καθώς η Συρία δε βρισκόταν ποτέ στη λίστα μου. Εκτός από την ιστορική Παλμύρα, που είχα όνειρο να πατήσω το πόδι μου από μικρό παιδί, δεν υπήρξε ποτέ η επιθυμία να επισκεφτώ την υπόλοιπη χώρα.
Η αρχική ιδέα ήταν μιας φίλης, αλλά δεν την είχα δώσει σημασία, καθώς η προτεραιότητά μου εκείνη την περίοδο ήταν ένα άλλο σημείο του πλανήτη.
Οι λόγοι που ξεκίνησα τελικά να το σκέφτομαι πιο σοβαρά ήταν αρκετοί:
-
-
- αρχικά, τα φθηνά αεροπορικά εισιτήρια προς/από Βηρυτό, που μου βγήκαν περίπου 140Ε, Θεσ/νικη – Βηρυτό – Θεσ/νίκη, μέσω Αθηνών
- η ευκαιρία που θα μου δινόταν να επισκεφτώ τις κατεστραμμένες -από τον πόλεμο- πόλεις προτού ανοικοδομηθούν και να ζήσω τη χώρα προτού γίνει και πάλι φουλ τουριστική
- ενώ η Συρία είναι πλέον ανοιχτή στον τουρισμό, δεν είναι ακόμα δημοφιλής στον μαζικό τουρισμό και στα μεγάλα γκρουπ όπως παλιά, οπότε λιγότερος κόσμος παντού
- ο πιο σημαντικός ήταν φυσικά η επίσκεψη στην Παλμύρα, έστω και με ειδική άδεια!
-
Το μεγάλο μου όχι όμως, το οποίο με καθυστερούσε να πάρω την τελική απόφαση, ήταν το υποχρεωτικό ταξίδι με τουριστικό γραφείο.
Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ταξίδεψα με αυτό τον τρόπο και η αλήθεια είναι ότι δε θα το επαναλάβω. Έχοντας επιλέξει και συνηθίσει να ταξιδεύω είτε ολομόναχη, ή το πολύ με 1 άτομο ακόμα, και να έχω την πλήρη ελευθερία και έλεγχο του ταξιδιού μου, ήταν πάρα πολύ δύσκολο να προσαρμοστώ σε ένα φιξ πρόγραμμα, αλλά και στη συμβίωση με άλλα άτομα.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να επισκεφτείς τη Συρία αυτή τη στιγμή, παρά μόνο εάν συνοδεύεσαι από ντόπιο οδηγό και ξεναγό και να κυκλοφορείς στη χώρα με ειδικές άδειες. Και αυτό, απ’ ότι μάθαμε, όχι για λόγους άμεσης ασφάλειας, αλλά κυριώς για λόγους πρόληψης, εξ’αιτίας ενός Γερμανού τουρίστα, που το 2018 μπήκε παράνομα σε εμπόλεμη ζώνη.
Εκείνες τις χρονιές επιτρεπόταν ακόμα το ταξίδι στους ανεξάρτητους ταξιδιώτες και η περιήγηση γενικά στη χώρα, με εξαίρεση κάποιες απαγορευμένες ζώνες. Μία από αυτές ήταν και η β.δυτική πλευρά, από την πόλη Idlib και πάνω, εκεί όπου ακόμα συνεχίζεται ο πόλεμος με τους Τούρκους. Ο τουρίστας αυτός λοιπόν, κανείς δεν ξέρει πως, μπήκε ανενόχλητος σε εκείνη την περιοχή, έκανε τη “βόλτα” του και επιστρέφοντας στην ασφαλή ζώνη που βρίσκεται υπό την κατοχή της κυβέρνησης, τον τσάκωσε ο Συριακός στρατός, τον απέλασαν από τη χώρα, και από τότε, απαγόρευσαν την είσοδο και το ταξίδι σε μεμονωμένους τουρίστες. Έτσι, την πατήσαμε όλοι!
Ο πόλεμος της Συρίας είναι ένα μεγάλο μπλεγμένο κουβάρι!
Όσο περισσότερο διάβαζα πριν το ταξίδι, τόσο περισσότερο μπερδευόμουν. Και το μπέρδεμα έγινε ακόμα μεγαλύτερο εκεί, με όλα αυτά που άκουγα από τους ντόπιους, που βρίσκονται σε μια αδιέξοδη, μπουρδουκλωμένη κατάσταση: “ο πρόεδρός μας είναι δικτάτορας, θέλουμε δημοκρατία, αλλά τον υποστηρίζουμε γιατί μας γλύτωσε από τους αντάρτες και το ISIS”!
Κάποιοι όντως τον υποστηρίζουν, άλλοι αναγκάζονται να τον αποδεχτούν για να μπορέσουν να ζήσουν όσο πιο φυσιολογικά γίνεται, το θέμα είναι ότι όντως στη Συρία, ο πόλεμος όπως τον γνωρίζαμε, πλέον δεν υπάρχει.
Παρ’όλα αυτά, ακόμα και ως επισκέπτης καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή ότι κάτι δεν πάει καλά, αφού αναγκάζεσαι να βλέπεις παντού σε φωτογραφίες και πανό τη μούρη του Ασάντ, του προέδρου τους. Ήταν πραγματικά έντονο και ενοχλητικό, αν και από ένα σημείο και μετά το συνηθίσαμε (σε κάποια φάση μάλιστα σκεφτόμουν τι θα γινόταν σε μια παρόμοια κατάσταση στην Ελλάδα με τον εκάστοτε πρωθυπουργό!)
ΗΜΑΡΤΟΝ!
Ας ξεμπλέξουμε λοιπόν αυτό το κουβάρι και ας το δούμε λίγο πιο απλά:
Ενώ το 2011 ξεκίνησε ένας εμφύλιος μεταξύ της δικτακτορικής κυβέρνησης και του ελεύθερου Συριακού στρατού και ανταρτών, μπλέχτηκαν ένα σωρό χώρες, ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, Ιράκ, ISIS, παρακλάδια της Αλ Κάϊντα, και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Και φτάνουμε στα τελευταία χρόνια, όπου η επίσημη (με το έτσι θέλω εκλεγμένη) κυβέρνηση στης Συρίας “απελευθερώνει” το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, και σιγά σιγά η ζωή επιστρέφει στην όποια κανονικότητα. Οι παλιές κατεστραμένες πόλεις έχουν αρχίσει ήδη να ανοικοδομούνται, οι κάτοικοι επιστρέφουν σιγά σιγά στα σπίτια τους, στις δουλειές τους και ο τουρισμός ανοίγει και πάλι.
Εξάλλου, δεν είναι όλη η χώρα κατεστραμμένη (π.χ. η Δαμασκός, και η Χάμα έχουν μείνει ανέπαφες).
Η κατάσταση αυτή τη στιγμή στη Συρία έχει ως εξής:
Ο πόλεμος έχει μεταφερθεί στη Β.Δυτική πλευρά της χώρας, στα σύνορα με την Τουρκία.
Η Β.Ανατολική πλευρά ανήκει στους Κούρδους, με τους οποίους από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κάποια διαμάχη.
Η ανατολική πλευρά που είναι μόνο έρημος, με κάποια σκόρπια χωριά και καταυλισμούς νομάδων, έχει ακόμα θέματα με το Isis. Η παλιά πόλη της Παλμύρας ουσιαστικά είναι το σύνορο της ελεύθερης Συρίας και το τελευταίο σημείο που ελέγχει ο Συριακός στρατός και η κυβέρνηση.
Η Ν.Δυτική πλευρά βρίσκεται υπό την κατοχή του Ισραήλ με πολλές διαμάχες, και η νότια Συρία ανήκει στους αντάρτες και στον ελεύθερο Συριακό στρατό. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποια διένεξη εκεί, παρόλο που η περιοχή δεν ελέγχεται από την κυβέρνηση, οπότε εμείς φτάσαμε μέχρι τα σύνορα, στην αρχαία πόλη Busra.
Busra ancient city
ΠΩΣ:
Για να μπεις στη χώρα θα πρέπει πρώτα να έχεις επιλέξεις τουριστικό γραφείο. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν πολλά τουρ.γραφεία στη Συρία και όλα δίνουν το ίδιο πρόγραμμα και πάνω κάτω παρόμοιες τιμές. Το γραφείο αναλαμβάνει τα πάντα, την αίτηση για τη βίζα, διάφορες άδειες εισόδου και ό,τι άλλο αφορά στην ασφάλεια του οδικού ταξιδιού, τις διαμονές και τις μετακινήσεις. Εμείς δεν κάναμε απολύτως τίποτα, εκτός από την αποστολή μιας φόρμας με τα στοιχεία μας, και τη φωτοτυπία του διαβατηρίου μας. Χρησιμοποιήσαμε το γραφείο Marrota, το οποίο μας έδωσε την πιο συμφέρουσα τιμή εκείνη την περίοδο και μείναμε απολύτως ευχαριστημένοι με τις υπηρεσίες και το προσωπικό.
Η είσοδος στη χώρα γίνεται οδικώς μόνο από Λίβανο και Ιορδανία και απαγορεύεται για τους πολίτες με Ισραηλινό ή Αμερικάνικο (ΗΠΑ) διαβατήριο. Τα σύνορα με Τουρκία και Ισραήλ είναι εννοείται κλειστά, και με το Ιράκ ανεπίσημα ανοιχτά. Το αεροδρόμιο της Δαμασκού εξυπηρετεί σε διεθνείς πτήσεις κυρίως αραβικών χωρών, αλλά λόγω των στατιωτικών βάσεων, γίνονται που και που επιθέσεις από το Ισραήλ, οπότε το 90% των ταξιδιωτών επιλέγουν το αεροδρόμιο της Βηρυτού. Τη μεταφορά από τα 2 αεροδρόμια την αναλαμβάνει το γραφείο.
Από τη Βηρυτό, τα σύνορα της Συρίας είναι περίπου 2 ώρες διαδρομή. Εμάς μας παρέλαβε ένα μικρό βανάκι από το αεροδρόμιο και λίγο πριν φτάσουμε, κάναμε μία στάση για ν’αλλάξουμε ευρώ σε δολλάρια στη μαύρη αγορά. Στη Δαμασκό θα έπρεπε να πληρώσουμε το τουρ.γραφείο με συγκεκριμένα Αμερικανικά δολλάρια (μας είπαν ότι δέχονται μόνο το μικρό κεφάλι στη φιγούρα του δολλαρίου και όχι το μεγάλο), οπότε δεν αλλάξαμε από πριν στην Ελλάδα, γιατί στον Λίβανο θα μας έδιναν τα σωστά χαρτονομίσματα, σε πολύ καλή ισοτιμία. Το κουλό είναι ότι στη Συρία ζητάνε Αμερ.δολλάρια ενώ δε δέχονται Αμερικανούς τουρίστες, και δε θέλουν Ευρώ, παρόλο που το μεγαλύτερο ποσοστό των τουριστών τους είναι Ευρωπαίοι! Όλα αυτά ανεπίσημα βέβαια, γιατί εκεί επί τόπου πληρώνεις τα πάντα με Συριακές λίρες, ενώ πέφτουν πρόστιμα εάν πάρουν χαμπάρι ότι κάποιος έχει δεχτεί άλλο νόμισμα. Άλλος πονοκέφαλος και αυτός με το συναλλάγμα!
Στα σύνορα δεν αντιμετωπίσαμε κανένα απολύτως πρόβλημα, ούτε βγαίνοντας από τον Λίβανο, ούτε μπαίνοντας στη Συρία. Η αίτηση της βίζας είχε ήδη γίνει από το γραφείο και το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να περιμένουμε στην ουρά για να παραδώσουμε τα διαβατήρια και να πληρώσουμε 60Ε για τη σφραγίδα της βίζας, εφόσον ο οδηγός μας είχε αναλάβει όλη την υπόλοιπη διαδικασία των συνόρων.
Το κλασικό πρόγραμμα των 7 ημερών περιλαμβάνει όλες τις προσβάσιμες περιοχές, εκτός του νότου.
Η εκδρομή στην αρχαία πόλη της Busra, που βρίσκεται σε περιοχή υπό την κατοχή των ανταρτών και του ελεύθερου Συριακού στρατού, είναι προαιρετική.
Εμείς ήμασταν παρέα 5 ατόμων και επιλέξαμε το 8ήμερο προγράμμα που κόστισε 960$ το άτομο σε δίκλινο/τρίκλινο.
Η τιμή περιελάμβανε όλες τις μετακινήσεις με ιδιωτικό βανάκι, διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχεία 4 & 5* με πρωϊνό, εισόδους μουσείων και αρχ.χώρων, άδειες μετακινήσεων, ειδική άδεια για την είσοδο στην Παλμύρα, φόρο αναχώρησης και ξεναγό.
Οι 8 ημέρες ήταν υπέρ αρκετές για τα μέρη που επισκεφθήκαμε με αυτό το πρόγραμμα:
Ημέρα 1η: άφιξη στη Δαμασκό από Βηρυτό και περιήγηση στην παλιά πόλη (περισσότερες λεπτομέρειες εδώ)
Ημέρα 2η: Δαμασκός, ξεναγήσεις σε μνημεία και αξιοθέατα
Ημέρα 3η: επίσκεψη στην Χριστιανική πόλη Maaloula, στην κατεστραμμένη παλιά πόλη του Χομς και άφιξη στο Χαλέπι (Αλέππο)
Ημέρα 4η: περιήγηση στην κατεστραμμένη παλιά πόλη του Αλέππο και ξενάγηση στα αξιοθέατα
Ημέρα 5η: επίσκεψη στην αρχαία πόλη Απάμεα, στην πόλη Χάμα που έμεινε ανέπαφη από τον πόλεμο, στο μεσαιωνικό κάστρο Krak des Chevaliers, και διανυκτέρευση στο κοντινό χωριό Almistaya
Ημέρα 6η: επίσκεψη στην αρχαία πόλη της Παλμύρας και επιστροφή στη Δαμασκό
Ημέρα 7η: επίσκεψη στην αρχαία πόλη Busra και επιστροφή στη Δαμασκό
Ημέρα 8η: περιήγηση στη Δαμασκό και επιστροφή στη Βηρυτό